piątek, 28 marca 2014

3xS - Samokształcenie (cz.I)

3xS - Samokształcenie to drugi wpis z cyklu 3xS - Samorealizacja - Samokształcenie - Samodyscyplina. Już na samym początku wspominałam, dlaczego postanowiłam połączyć te trzy elementy w jeden. Są one od siebie zależne i z siebie wynikają. Samorealizacja jest dążeniem do spełnienia, wypracowania harmonii i spełnianiem marzeń. Nic jednak samo się nie dzieje, nic samo się nie zrobi i nie osiągnie. Potrzebna jest pomoc. Czyja? Nasza! Tylko my jesteśmy w stanie sterować naszym życiem, tak aby wyglądało tak, jak tego chcemy. Aby udało nam się to wszystko osiągnąć musimy sobie na to zapracować. Dosłownie. Szczęście nie spada nikomu z nieba, ja bynajmniej nie znam takiego szczęśliwca. Jest ono efektem i zarazem formą ciężkiej pracy, zaangażowania i wytrwałości, którą wkładamy w to, co robimy. Ktoś mnie zapyta, czy będzie szczęśliwy jeśli się zaangażuje, będzie ciężko pracował i będzie w tym wytrwały? Nie wiem, sprawdź to!
Nikt nie rodzi się geniuszem i wszystkowiedzącym, w życiu wszystkiego musimy się nauczyć, SAMI. O tym będzie dzisiejszy wpis.



Początkowo naszymi nauczycielami są rodzice i bliscy. Z czasem szkoła przejmuje pałeczkę i teoretycznie ma nas wychowywać i uczyć. W praktyce bywa różnie. Na szczęście (dosłownie) mamy możliwość samokształcenia. Mówiąc najprościej, kto ma tylko ochotę może się uczyć czego tylko zechce (samodzielnie). Możliwości są niezliczone, a samodzielny wybór jest dodatkowym atutem. Pisząc o samokształceniu mam na myśli wewnętrzną potrzebę doskonalenia, poznawania rzeczywistości i wrodzony instynkt ciekawości. Mam na myśli wszystko to, co robimy wyłącznie z własnej inicjatywy. Efekt samokształcenia jest wręcz bezcenny - jest nim wiedza. Wbrew pozorom sprawia, że poczucie naszej wartości ciągle wzrasta, nie jesteśmy podatni na manipulację i nie boimy się własnego zdania, ponieważ potrafimy je obronić. 
Po opuszczeniu szkolnej ławy ( nie uniwersyteckiej, dlaczego, o tym zaraz), zaprzestaniu obowiązku nauki nasz rozwój leży w dwóch rękach. Prawej i lewej, obydwie nasze. Pewnie się powtórzę kolejny raz, ale będę to podkreślać jak będzie trzeba w każdym poście - to niesamowite, ale prawdziwe - jak wiele w życiu zależy od nas samych. Odważę się powiedzieć, że może nawet wszystko? 
Co dalej? No w większości przypadków, studia. Owszem, ale czy przypadkiem nie są one już pewną formą samokształcenia? Moim zdaniem są. Sami wybieramy kierunki, które chcemy studiować wedle zainteresować (pomijam fakt studiowania "bo coś trzeba skończyć, żeby mieć papierek"), skupmy się na studiowaniu dla wiedzy. 
Jeden ze słowników pedagogiki i psychologii samokształcenie definiuje jako "samodzielną inicjatywę wzbogacania własnej wiedzy, nabywania nowych umiejętności (...) w celu udoskonalania się, dokształcania się, podnoszenia kwalifikacji zawodowych i osobistych... ". 
Na pewno nie raz i nie dwa słyszeliście od wykładowców na uczelni, że studiowanie to samodzielna nauka i samodzielne wyszukiwanie informacji. W związku z tym, czy studiowanie nie jest samokształceniem? W pewnym stopniu na pewno. 
Poza szkoła i studiami często robimy wszystko by podnieść swoje kwalifikacje, doskonalić się w ulubionych dziedzinach. Uczestniczymy w różnych szkoleniach, kursach, czytamy ciekawe książki i artykuły. Ciągle i ciągle zdobywamy nową wiedzę. Często wchodzi nam to w nawyk, ponieważ zdobywanie wiedzy na interesujące nas tematy sprawia nam radość i zadowolenie. Wspaniale. Kto by pomyślał o tym na zajęciach  w podstawówce, że nauka może sprawiać przyjemność ( o zgrozo!). A jednak. Ale czy samokształcenie to tylko wiadomości? Nie do końca. 
Samokształcenie nie polega jedynie na zdobywaniu co rusz to nowej wiedzy. To także uczenie się siebie samego, doskonalenie charakteru, osobowości - własnego JA. Jest to nieustająca praca, którą wykonujemy nad sobą, a efekty przekładamy na całe nasze życie.
"(...) w rzeczywistości przy samokształceniu odbywa się proces o daleko szerszym zakresie - niż potocznie zawężane rozumienie wyrazu "samokształcenie" - JEDNOCZEŚNIE KSZTAŁCENIE I WYCHOWANIE SIEBIE; (...) dokonywa się stopniowo i stale budowa (nieraz przebudowa) całej osobowości w dążeniu do osiągnięcia wzoru". - J.E. Baranowska

Tym akcentem kończę I część wpisu :) Już niedługo pojawi się kolejna część - druga, ostatnia - dotycząca samokształcenia. Zachęcam do śledzenia.

Jeśli uważasz, że post jest ciekawy i przydatny udostępnij go na swoim profilu społecznościowym lub zostaw komentarz. Z góry dziękuję za wszystko.

Pozdrawiam, 
O.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...